Iosif Kobson. Poet pesni G. Ponomarenko

Kto is nas ne snakom s saworaschiwajuschtschimi duschu strotschkami eseninskoj liriki? Kto is nas ne snakom s pesnjami na ego stichi? Nekotorye is nich, takie, kak "Klen ty moj opawschij", "Otgoworila roschtscha solotaja", "Ne schaleju, ne sowu, ne platschu" wosprinimajutsja kak narodnye, nastolko organitschno i estestwenno soedinilis w nich melodija i slowo. I my, sluschaja eti pesni, ili napewaja ich, dasche ne sadumywaemsja nad tem, komu prinadleschat eti melodii. A meschdu tem awtorom eseninskogo zikla jawljaetsja kompositor Grigorij Ponomarenko.
Iosif Kobson poet pesni Grigorija Ponomarenko na stichi Sergeja Esenina i Aleksandra Bloka.

1. Otgoworila roschtscha solotaja
2. Pismo k schenschtschine
3. Daj, Dschim na stschaste mne
4. Puskaj ty wypita drugim
5. Ne brodit, ne mjat w kustach bagrjanych
6. Syp, taljanka
7. Ne schaleju, ne sowu, ne platschu
8. Ja po perwomu snegu bredu
9. Wytkalsja na osere
10. Ja pokinul rodimyj dom
11. Schagane, ty moja, Schagane
12. Wot ono, glupoe stschaste
13. Ech wy, sani
14. Rus moja
15. Blagoslowljaju wse, tschto bylo
16. Solwejg
17. W tichij wetscher my wstretschalis
18. Rossija
19. Ne w semnoj temnize
20. Garmonika, garmonika